Wat is mitralis klepfalen bij de hond

Chronisch klepfalen, ook nog endocardiose of mxyomateuze klep insufficiëntie genoemd, is een chronisch degeneratief proces dat de hartkleppen aantast, en dan vooral de atrio-ventriculaire kleppen (mitralis- en tricuspidkleppen).

Deze kleppen voorkomen de terugvloei van bloed uit de hartkamers (ventrikels) naar de voorkamers (voorkamers) wanneer het hart samentrekt om het bloed via aorta naar alle organen en lichaamsdelen te sturen enerzijds en naar de longen om terug zuurstof op te nemen anderzijds (zie hartcyclus op de website).

Het resultaat van dit degeneratief proces is dat de aangetaste kleppen en de ophangbandjes vervormen (meestal onregelmatig worden) met als gevolg dat de kleppen slecht sluiten. Hierdoor vloeit een deel van het bloed terug in de voorkamers (regurgitatie) en moet het hart op langere termijn harder werken om een groter volume bloed rond gepompt te krijgen.

Klep-regurgitatie is een chronisch probleem, dat bovendien progressief verslechtert. Deze klep aandoening vinden we terug bij middeloude tot oudere honden. Het zijn veelal de kleinere rassen die erdoor aangetast zijn, maar ook grotere rassen kunnen het krijgen. Bij de Cavalier King Charles kan dit klepfalen reeds op vrij vroege leeftijd optreden. Het meest voorkomende probleem bij mitralisklep en/of tricuspidklep regurgitatie is een uitrekken van de voorkamers, met uiteindelijk een congestief harfalen als gevolg. Er is een groot verschil hoe snel de aandoening evolueert .

Sommige honden kunnen er een normaal leven op nahouden en vertonen nooit klinische klachten, terwijl anderen snel naar een congestief hartfalen evolueren.

Congestief hartfalen is een fase waarbij zich vocht begint op te stapelen in de longen, als gevolg van het grotere bloedvolume dat rond gepompt wordt.

Hartfalen gebeurt doordat bij regurgitatie van bloed door de mitralisklep onvoldoende bloed via de aorta naar het lichaam wordt gestuurd. Dit geeft aanleiding tot een aantal natuurlijke compensatie mechanismen die ervoor zorgen dat er een groter bloedvolume wordt voorzien, zodat het lichaam toch voldoende bloed krijgt. Aanvankelijk zorgt dit natuurlijke proces ervoor dat ondanks regurgitatie door de aangetaste mitralis en/of tricuspidkleppen, het hart niet faalt. Maar, wanneer deze hartaandoening progressief verder schrijdt, zal het bloedvolume geleidelijk aan vergroten om het verlies (de regurgitatie) te compenseren, tot op een bepaald punt, het bloedvolume zo toegenomen is dat het vocht uit de bloedvaten begint te lekken.

Meestal zal het vocht uit de longbloedvaten lekken, zodat er kortademigheid wordt gezien bij de hond. Deze kortademigheid komt doordat het vocht in de longen verhindert dat de zuurstof absorptie niet langer vlot kan verlopen. Andere ziektetekenen bij congestief hartfalen zijn een verminderd uithoudingsvermogen, flauwvallen, onrustig slapen, verminderde eetlust en gewichsverlies. Wanneer de hartaandoening leidt tot “rechter” congestief hartfalen , zien we een ophoping van vocht in de buik (ascites).

De diagnose wordt gesteld met verschillende beeldvormings- technieken. Dit behelst een radiografie van de borstkas en een echocardiografie van het hart. Een EKG ( electrocardiogram) wordt meestal genomen om te zien als er geen onregelmatig hartritme aanwezig is, dat het klinische verloop van de hartziekte kan verslechteren.

Wat kan er verwacht worden wanneer de mitralis en/of tricuspidkleppen falen?

De enige perfecte oplossing zou het plaatsen zijn van nieuwe kleppen. Helaas behoort deze oplossing nog niet tot onze mogelijkheden in België en buurlanden. In Japan is men volop bezig deze procedure op punt te stellen en de korte termijn studies lijken veelbelovend. Helaas zijn er nog weinig lange termijn studies voorhanden. Bovendien is het een bijzonder kostelijke ingreep.

Medicamenteuse behandeling zal wel symptomen milderen, en congestief hartfalen stoppen. Meestal kunnen we honden met gevorderd kleplijden en congestief hartfalen nog voor vele maanden tot soms jaren helpen met de juist ingestelde behandeling. Gezien dit kleplijden progressief is, moet er regelmatig bijgestuurd worden in de behandeling.