Chronisch klepfalen, ook nog endocardiose of mxyomateuze klep insufficiëntie genoemd, is een chronisch degeneratief proces dat de hartkleppen aantast, en dan vooral de atrio-ventriculaire kleppen (mitralis- en tricuspidkleppen).
Deze kleppen voorkomen de terugvloei van bloed uit de hartkamers (ventrikels) naar de voorkamers (voorkamers) wanneer het hart samentrekt om het bloed via aorta naar alle organen en lichaamsdelen te sturen enerzijds en naar de longen om terug zuurstof op te nemen anderzijds (zie hartcyclus op de website).
Het resultaat van dit degeneratief proces is dat de aangetaste kleppen en de ophangbandjes vervormen (meestal onregelmatig worden) met als gevolg dat de kleppen slecht sluiten. Hierdoor vloeit een deel van het bloed terug in de voorkamers (regurgitatie) en moet het hart op langere termijn harder werken om een groter volume bloed rond gepompt te krijgen.
Klep-regurgitatie is een chronisch probleem, dat bovendien progressief verslechtert. Deze klep aandoening vinden we terug bij middeloude tot oudere honden. Het zijn veelal de kleinere rassen die erdoor aangetast zijn, maar ook grotere rassen kunnen het krijgen. Bij de Cavalier King Charles kan dit klepfalen reeds op vrij vroege leeftijd optreden. Het meest voorkomende probleem bij mitralisklep en/of tricuspidklep regurgitatie is een uitrekken van de voorkamers, met uiteindelijk een congestief harfalen als gevolg. Er is een groot verschil hoe snel de aandoening evolueert .
Sommige honden kunnen er een normaal leven op nahouden en vertonen nooit klinische klachten, terwijl anderen snel naar een congestief hartfalen evolueren.